21 .ได้โปรด

NC
.

.

.

.
                 “ก็ไม่ต้องห้ามสิคะ"


           แรงโอบที่คอถูกดึงให้ปัญเข้าไปแนบชิดเจนนิษฐ์อย่างเลี่ยงไม่ได้ ลมหายใจร้อนๆ รินรดกันอยู่ครู่นึงก่อนปัญจะเป็นฝ่ายรุกกลับโดยพลิกอีกคนลงเตียงและกดจูบอย่างเร่าร้อน


           “อื้ออออ พี่ปัญญญญ~~~~"


           เจนนิษฐ์ครางอื้อกับรสจูบที่เร่าร้อนนั้น เธอบิดกายไปมา ยามที่มือของเขานั้นลูบไล้ลงไปตามทรวดทรงที่เต็มไม้เต็มมือของเธอ


           “อื้มมม อ๊าาาา~ พี่ปัญญญ!"


           เป็นจากจูบที่ปากก็มาลิ้มรสที่ลำคอขาว เขาลากจูบไปมาพร้อมกับขบเม้มแรงๆในเกิดรอยแดงเจ้าของลำคอครางอื้อ 


           เสื้อนอนของเจนนิษฐ์ถูกถอดไปเมื่อไรก็ไม่ได้ทันคิด มือเรียวของปัญย้ายที่ไปปลดตะขอชั้นใน คว้ามันและเขวี้ยงมันลงข้างเตียงไปทันที


           “อื้ออออ~~"


           เมื่อปราศจากสิ่งที่ปิดบังเนินเนื้อทั้งสองก้อนนี้แล้ว ปัญไม่รอช้าที่จะตรงไปกินมัน เขาโกยยอดข้างนึงเข้าปากและดูดดึงมันราวกับของหวานที่แสนอร่อย อีกข้างก็ไม่ได้ปล่อยว่างมือเรียวก็เค้นและนวดมันอย่างสม่ำเสมอ


           “พี่ปัญญญ หนูไม่ไวแล้วนะ งือออออ~~"                   
   เธอบิดกายไปมาอย่าอดกัน พรางดันให้คนอายุมากว่าลงไปในจุดที่เธอต้องการนั้นก็คือ จุดใจกลางที่ตอนนี้ยังมีสิ่งปกปิดมันอยู่


           "อย่าขัดใจพี่..."


           ปัญพูดเสียงเรียบๆ และไม่ยอมทำตามที่เจนนิษฐ์ต้องการ เขาหมกมุนอยู่กับการจัดการก้อนซาลาเปาทั้งสองอย่างสนุก จนเจนนิษฐ์ได้แต่กัดปากแน่นเพราะความต้องการของเธอมันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ


           “...."


           เจนนิษฐ์เอื้อมมือของเธอไปปลดกางเกงของต้นเพราะเธอนั้นเริ่มทนไม่ไหวแล้ว แต่ในจังหวะที่กางเกงนั้นหลุดไปแล้ว เหลือเพียงชั้นในตัวสุดท้ายที่จะตามไป มือบางก็ตรงชะงักเพราะถูกปัญนั้นจับเอาไว้           

            “รีบหรอค่ะ"


           “งื้อออ~~~ หนูไม่ไหวแล้วนะ"


           เจนนิษฐ์ส่งสายตาอ้อนๆไปให้เจ้าของมือที่ไม่ยอมทำอะไรสักที เธอจะถอดก็ไม่ให้ถอด ซ้ำจะรอให้เขาถอดให้ก็ดูไม่มีท่าทีอะไรเลย


           “งั้น..."


           เขาเลื่อนกายต่ำลงไปยังจุดๆนั้น ให้ปากค่อยๆงับเข้าที่ขอบชั้นในนั้น และออกแรงดึงมันลงมา ผ่านผิวกายส่วนนั้นของเธอแบบเลี่ยงไม่ได้ ไหนจะลมหายใจที่สัมผัสโดยอีก


           “งื้อออออ~~~ ไม่ไหวแล้วนะ!"
          
           เป็นแบบที่ได้พูด เจนนิษฐ์ทนไม่ไหว เธอพลิกตัวขึ้นมาและผลักปัญให้นอนลงไปแทน ปัญที่มีท่าทีขัดขืนนั้นก็ทำท่าจะลุกขึ้นมา เธอเลยต้องนั่งทับเขาไว้ในสภาพที่ตัวเปลื่อยเปล่า


           “อึก..."


           ปัญมองภาพตรงหน้านิ่งงัน ภาพเด็กสาวที่เปลือยเปล่า ทรวดทรงที่โตเต็มที่ ใบหน้าที่งดงาม ทำเอาเขากลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ ไหนจะใบหน้าสวยที่ตอนนี้ช่างยั่วใจเขาอีก


           “หนูไม่ไหวแล้วนะคะ อื้อออ~~~"


           เจนนิษฐ์ไม่พูดป่าว เธอขยีบส่วนนั้นให้สัมผัสกับปัญ ใบหน้าสวยของเธอนั้นเงยหน้าเชิดขึ้นแล้วเริ่มขยับเร็วขึ้นๆ ปัญที่เริ่มเรียกสติได้ เขายืนมือไปสัมผัสส่วนนั้นเบาๆ


           “อะ อื้ออออ พี่ปัญ~~~ เข้ามานะคะ"


           “..."


           เจนนิษฐ์ยกตัวขึ้นจากตัวปัญเล็กน้อยพอให้อีกคนนั้นส่งสิ่งที่ต้องการเข้ามา นั้นก็คือนิ้วเรียวยาว ที่ตอนนี้ปัญได้ส่งมันเข้าไปในช่องทางแสนระอุนั้นแล้ว 


           “อ อ๊าาาา อื้อออออ~~~ อ๊ะๆๆๆๆ"


           เจนนิษฐ์เริ่มขยับกายขึ้นลงซ้ำๆไปมา ปัญมองภาพตรงหน้าอย่างเคลิ้มๆ 'แฟนสาวของเขาช่างโซเว็กซี่อะไรเบอร์นี้' ในหัวปัญได้แต่เฝ้าคิดแต่สิ่งนี้ แต่ไม่ได้พูดมันออกมา 


           อกทั้งสองข้างเด้งขึ้นลงอย่างสม่ำเสมอยามที่เจ้าของมันโยกอยู่บนตัวของปัญ มันช่างล่อหน้าล่อตาซะเหลือเกิน เมือเห็นดังนั้นปัญก็ไม่รอช้าที่จะพยุงตัวขึ้นมางับเจ้ายอดนั้นเข้าไว้ที่ปาก และดูดดุนมันอย่างมีความสุข


           “นะ หนูจะ ...จะ เสร็จแล้ว อ๊ายยยย อื้อออออ~~~"


           แรงโยกสิ้นสุดเมื่อเจ้าของร่างข้างบนนั้นกระตุกเบาๆและนิ่งไป เธอล้มลงใส่คนข้างใต้ และโอบกอดเขาอย่างมีความสุข


           “เหนื่อยมั้ยคะ..."


           “เหนื่อยคะ...แต่มีความสุข"


           เจนนิษฐ์ยิ้มพรางเขยิบไปหอมแก้มเขาอย่างเอาใจ ปัญนึกเอ็นดูเลยขยับข้อมือที่นิ้วยังอยู่ในส่วนนั้นของเธอเบาๆ


           “อ๊ะ อื้อออออ~~~ แกล้งกันหรอค่ะ!"


           “ป่าว....แค่อยากต่อ"


           “...."


           “อีกรอบนะคะ"


           “งื้ออออ~~~ หนูไม่อยู่ข้างบนแล้วนะ เหนื่อยยย"


           “โอเคค่ะ รอบนี้หนูนอนสบายๆเลยนะคะ เดี๋ยวพี่จะแสดงให้เห็นเองว่าคนจริงเป็นแบบไหน".
.

.

.

.

.

.

.

.

ตามไปอ่านต่อที่จอยนะคะ